Interview Christien en Leo
Interview Christien en Leo
 Sinds oktober heeft de pastorie aan de Sleeuwijkse Notenlaan twee nieuwe bewoners: Leo Oosterom en Christien Flier.
De komst van het predikantenechtpaar naar de Ontmoetingskerk in Sleeuwijk is op een wonderlijke manier verlopen. Zowel de beide dominees als de gemeenteleden kunnen zich er nu soms nog over verbazen. Na het vertrek van dominee Douwe Sijtsma, die in 2014 met emeritaat gaat, besluit de kerkenraad van de gereformeerde kerk Sleeuwijk/Woudrichem om niet meteen op zoek te gaan naar een nieuwe predikant Vanuit de PKN wordt dominee Leo Oosterom ingezet als interim-predikant. Hij zal in een periode van een halfjaar een beeld schetsen van de gereformeerde kerk. Nadat het werk van Oosterom erop zit, stelt de kerkenraad in het voorjaar van 2015 een beroepingscommissie samen die op zoek gaat naar een nieuwe predikant. "Ik heb de advertentie gezien, was op zoek naar een nieuwe baan. En Leo was erg enthousiast over Sleeuwijk. Maar ik solliciteerde niet, want de Ontmoetingskerk zocht namelijk een fulltime predikant."
En toch werd het echtpaar uiteindelijk op 1 november samen bevestigd als predikantenechtpaar in de Sleeuwijkse Ontmoetingskerk. “Tot onze verbazing kwam er uit die sollicitatieronde geen predikant voor Sleeuwijk tevoorschijn. Het gaat in de kerk ook om een bepaalde klik, de juiste persoon op de juiste plek." Na overleg met de kerkenraad besluit de beroepingscommissie na de eerste zoektocht naar een fulltime predikant, in de tweede ronde ook parttime predikanten tot de procedure toe te laten. "In de tussentijd was de toekomst van mijn werk voor de PKN op losse schroeven komen te staan. Dat zet je wel tot nadenken: 'straks hebben we allebei geen baan', schoot erdoor mijn hoofd." Volgens Leo ook een leerzaam moment. "Veel mensen maken dat immers mee. Bovendien was ik er ook achter dat ik, hoe leuk ik mijn werk als interim-predikant ook vond en vind, toch de reguliere contacten, de inhoud miste. Soms was ik vrijwel alleen op bestuurlijk vlak bezig." Na overleg met Leo's werkgever, de PKN voor wie hij nog altijd parttime werkzaam is, besluit het echtpaar samen te solliciteren op de vacature in Sleeuwijk. "Voor mij wel spannend. De mensen kenden Leo al, maar mij nog niet. De avond dat we aan de gemeente werden voorgesteld, heb ik als hartverwarmend ervaren. Maar ook de weken erna. Al die vrijwilligers die hard werkten om de pastorie op tijd in orde te maken. Het enthousiasme van iedereen."
Inmiddels wonen de predikanten bijna een halfjaar in Sleeuwijk. En dat was, zeker voor Leo, wel wennen. "Ik ben een echte stadsjongen, opgegroeid in Arnhem. Ik zag er een beetje tegenop. Wonen in een dorp, nota bene in de pastorie naast de kerk. In een straat waar veel gemeenteleden wonen, meer dan in één wijk in mijn vorige gemeente. Ik heb me er maar aan vastgehouden dat ik vaak hoorde dat Sleeuwijk een echt forensendorp is, met wel alle voordelen, de sociale cohesie, maar niet de nadelen. Er is hier ook nog een grote overlap tussen kerk en maatschappij, ik had niet gedacht dat ik daarin zou gedijen. Maar ik merk dat het makkelijk is om me erin te koesteren. Ik moet me regelmatig voorhouden dat Sleeuwijk ook geen afspiegeling is van Nederland." Leo doelt onder andere op de samenstelling van de Ontmoetingskerk, waarin een groot deel van de leden qua leeftijd tot de jong volwassenen en middengroep behoort. "Daarnaast is het bijzondere aan deze gemeente dat er veel mensen zijn die samen veel doen, dat is een enorme rijkdom. We zijn echt dankbaar dat dit een gemeente is waar mensen met zoveel enthousiasme en energie bezig zijn. Het is leuk om in een krachtenveld te staan waar mensen veel willen. Dat dat soms sterk uiteenloopt, geeft niet. Dat is prettiger dan als mensen de predikant de gaten in laat vullen. De gemeente moet de structuur bepalen, de dominee is er om ideeën aan te dragen en de inhoud aan bod te brengen."
Christien groeide op met een vader die dominee was. "Mijn moeder had overigens ook een theologiestudie gedaan. Ik ben in Indonesië opgegroeid, waar mijn ouders werkten als zendeling. Daarna hebben we in de Achterhoek gewoond." Christien kreeg het geloof als het ware met de paplepel ingegoten, voor haar stond ook al snel vast dat zij graag in de voetsporen wilde treden van haar ouders: de zending in. Leo groeide op in kerkelijk betrokken tuindersgezin. "Ik heb in de moeilijke jaren, die iedere tiener wel doormaakt, veel gehad aan Youth For Christ, voor mij de juiste beweging op het juiste moment. En zo ontstond aan het einde van het voortgezet onderwijs het verlangen om theologie te gaan studeren." Leo vertrekt voor zijn studie naar Utrecht waar hij en Christien elkaar leren kennen. "Inmiddels was ook in mijn hoofd het idee ontstaan om in de zending te werk te gaan. De verhalen boeiden mij mateloos." De twee, die dan inmiddels een stel zijn, krijgen de mogelijkheid om hun doctoraalstudie in Zuid-Korea te doen. "Een unieke kans. En tegelijkertijd was het ook een test kunnen we dit, spreekt het ons aan?" De test slaagt en uiteindelijk vertrekken Leo en Christien in 1992 naar Indonesië waar ze in een duobaan werkzaam zijn als zendingspredikant.
Na vier jaar keren ze, dan inmiddels met drie kinderen, terug naar Nederland. "In Indonesië is het heel normaal dat de vrouw gewoon doorwerkt terwijl verder overal voor wordt gezorgd. Ik wilde op een gegeven moment zelf voor de kinderen zorgen." Terug in Nederland gaat Leo aan het werk als predikant in de Moerwijk in Den Haag. Christien is in de tussentijd thuis met de kinderen. Later combineert ze dat met een baan als geestelijk verzorger, eerst in een ziekenhuis, daarna in een verpleeghuis. Na acht jaar Den Haag besluit het tweetal opnieuw op zoek te gaan naar duobaan. Het werd Helmond. Leo zal daar uiteindelijk negen jaar predikant zijn, Christien tien. "Tot de komst van een nieuwe predikant heb ik hulpdiensten gedraaid in Helmond. Wat eigenlijk betekende dat ik nog volop werkzaam was in de gemeente. Daarna heb ik een pauze ingelast. Het was even goed om afstand te nemen. Gaandeweg ben ik weer gaan solliciteren." De zoektocht van Christien, en uiteindelijk Leo, eindigt dus in Sleeuwijk. Een klein nadeel aan de samenwerking is er wel, biecht het echtpaar op. "Dat merken we nu de kinderen het huis uit zijn. Het is nog moeilijker om je werkzaamheden af te bakenen. We hebben het regelmatig aan tafel nog over ons werk."
Bron: http://paper.hetkontakt.nl
|
